het nieuwe schooljaar is gelijk nog maar net vorige week begonnen en hoppa ffw naar morgen, de laatste dag vd herfstvakantie al en dus november. Wat deden wij zoal in oktober:
– de feiten achterna hollen vooral, thuis én op het werk. Thuis stak ik de afgelopen weekends een tandje bij en op het werk lanceerde ik een noodkreet. Niet dat het iets uithaalde maar bon ik kreeg er precies toch weer wat energie door en niet dat ik bijgebeend ben, verre van, maar langzaam aan komen we er wel
– zieke jongens verzorgen… de zoon is extreem vatbaar voor een bepaald type stafylokok zo blijkt waardoor wij ons voor de 4e keer mochten verblijden door een impetigo-achtige infectie in en rond een wonde. U moet weten dat de zoon niet van de voorzichtigste is en dus wékelijks thuisstaat met open knieën of kinnen of armen… zo ook nu weer en hoppa patat. 10 dagen AB, 3 keer per dag wondverzorging. Juijh not. Dat we de winter gaan proberen toerijden met wat weerstandsversterkende middeltjes en dat hij wat meer kalorieën binnen moet krijgen van de dokter (laat gerust uw geniale ideeën voor ‘gezonde’ kaloriebommen in de commentaren….) want zijn gewicht is niet gezond. Ver onder wat het zou moeten zijn.
– mama had een fijne avond in dit restaurant met een heleboel ouders met downkindjes. Altijd fijn praten met gelijkgestemde zielen. Samen met de kindjes gingen we ook op bezoek bij wat vriendjes en vriendinnekes en brachten we een paar namiddagen door in onze favoriete binnenspeeltuin.
– begin oktober mocht ik met Tiemen in Brussel het nieuwe skylanderspel gaan uittesten. Ik schrijf er nog een apart postje over met een link naar het promofilmpje waar u mijn kleine man live aan het werk kan zien … was héél leuk en zo voor herhaling vatbaar! (hint hint… ). Een ochtendje gamen, een leuke goodiebag mee naar huis en als kers op de taart het nieuwe spel dat nog nagestuurd werd…
– het eerste oudercontact van Tiemen dat een beetje euh verrassend was. Als in: de zorgjuf zat bij het gesprek en er zijn wat zaken afgesproken en er zullen wat testen etc volgen. Er vielen termen als dyscalculie, hoogbegaafdheid, faalangst, add… En ok ik ben het ganse therapiegedoe en georganiseer errond ondertussen al gewoon van Maren natuurlijk maar oh boy I did not see that one coming…. ik was er behoorlijk van onder de indruk. Ondertussen ben ik al wat bekomen en we zullen wel zien wat de komende weken geven… De zoon heeft overigens een goed rapport daar niet van…
– ik ging met de zoon & zijn vriendinneke een middagje de stad in… een zoektocht in het huis van Alijn, een ijsje eten op de graslei… zo schattig om die 2 samen te zien!
– de dochter die het in september super, zelfs verrassend goed deed in de kleuterklas had begin oktober een complete off-week. Dus de juf ook. Al mijn voelsprieten in de lucht want we gaan binnenkort bij de directie de overstap naar het lager bespreken. (ja dat is nog twee jaar maar bon blijkbaar beginnen ze er op school een beetje zenuwachtig over te doen dus we gaan al eens horen en bespreken wat en hoe..), ik kan me op dit moment dus echt geen negatief gedoe rond het inclusiegegeven permitteren. Gelukkig was er onze fantastische gonjuf die direct ter hulp sprong met wat tips hier en daar et voila de dochter weer rustig en de juf ook. oef.
en last but not least: we keken eigenlijk ongelooflijk uit naar november want dan trekken we er nog eens op uit… het lange weekend rond 11 november gaan wij lekker uitwaaien aan zee!
durvendromendenkendoen 
Ik heb ook al heel mijn leven ondergewicht gehad, maar ben een jaar geleden moeite gaan doen om een gezond gewicht te verkrijgen. En natuurlijk wou ik ook wel op een gezonde manier kilo’s bijkweken. Inmiddels ben ik van BMI 16,9 naar 18,5 gegaan, dus ik denk dat het wel goed gaat. Wat voor mij helpt zijn meer tussendoortjes (fruit, mueslirepen, rijstwafels, havermoutkoekjes, noten…), een boterham extra bij de lunch… Kleine aanpassingen dus.
Hopelijk doet dat lange weekend lekker veel deugd en wordt november een lekkere herfstmaand. En impetigo is hier trouwens ook een vaste klant ;). Niet alleen zoon, ook ik heb het dan. In mijn gezicht. Lekker gênant, als je weet dat de bijnaam ‘krentenbaard’ is :).
Een vriendin van mij ziet eruit alsof ze ernstige anorexia heeft, maar dat is helemaal niet zo. Omdat ze door haar lage gewicht ook extreem vatbaar was voor allerlei virussen en bacteries, is ze naar een diëtiste gegaan om bij te komen. Zij moest eigenlijk continu eten en dan vooral noten, kaasblokjes, smoothies drinken tussendoor, … . Ze vond het vreselijk, want ze had altijd het gevoel alsof ze te veel had gegeten, maar uiteindelijk is ze toch een paar kilo bijgekomen.
Voor al de rest: goeie moed …. !
Als kind had ik jarenlang ondergewicht en dan heb je inderdaad niet veel nodig om ziek te worden… Om aan te sterken als ik door zo’n ziekte nog meer vermagerd was, werd er ovomaltine (cacao met mout, dus chocomelk waarbij je ook nog wat extra graantjes binnekrijgt) en als het nodig was isostar (voor de nodige energie) bijgesleurd. Als beginnende puber had ik een tijdlang continu honger en ben ik eindelijk op een redelijk normaal gewicht gekomen. Zoals ze hierboven zeiden, bij elke gelegenheid die je krijgt iets eten en dat een tijdje volhouden, dat werkt. Ik deed het toen met 2 warme maaltijden op een dag, aangevuld met chips en junkfood. Dat was niet zo gezond, maar sja, puber é. Als ik als volwassene serieus vermagerde door ziek te zijn, koos ik ook voor kaas, noten, muesli, havermout,… Succes met je zoontje!