zomervakantie 2017 – week 2

Op maandag ging Tiemen een dagje mee met mij naar kantoor. Hij vroeg al lang om mijn bureau eens te mogen zien en vermits we daar toch wat in vakantiemodus zijn en er niet veel collega’s waren nam ik m een dagje mee. Hij kreeg prompt wat taakjes van een paar mensen en was een ganse dag zoet met prospectiemapjes samenstellen, sponsormateriaal in doosjes stoppen en meelopen met mama.

Dinsdagochtend bracht ik Tiemen naar Brugge om te gaan spelen bij vriendjes. Ik werkte zelf goed door zodat ik tegen 17.00 uur richting Diksmuide kon vertrekken om Maren af te gaan halen. Ze had zich goed geamuseerd en ze had zowaar vriendschap gesloten met de hond des huizes! ‘Zotte hond Kito’ was ineens grote vriend en dat is een verbetering van 200% want ervoor was ze daar echt doodsbang van… (en de dagen na de logeerpartij merkte ik ook bij andere honden dat ze veel rustiger was! missie geslaagd dus, dikke merci S!!) Op de terugweg gingen we nog vlug Tiemen oppikken in Brugge en terug huiswaarts.

 

Woensdag was een rustdagje, ik ruimde wat op en in de namiddag gingen we naar de cinema, naar de nieuwe ‘Verschrikkelijk Ikke’ kijken. 2 grote Minion fans hier dus een geslaagde namiddag.

donderdag en vrijdag gingen de kinderen naar de vakantie opvang op school… beetje tegen de goesting maar bon, nood breekt wet. Gelukkig waren er voor allebei ook klasvriendjes aanwezig dus het viel al bij al nog mee. Vrijdagnamiddag klapte ik mijn laptop dicht voor 4.5 week vakantie!!

Zaterdag was dan de dag aangebroken waar ik niet erg naar uit keek… Maren vertrok voor de aller eerste keer op scoutskamp met de Akabe scouts waar ze sinds een paar maand lid van is. We mochten ze zelf gaan afzetten op de kampplaats in Zedelgem. Zelf zag ze het vollédig zitten, dol enthousiast holde ze naar de leiding… na een rondleiding in het gebouw moesten we afscheid nemen voor 6 dagen en ow boy.. hoe zeer ik ook probeerde om niet te beginnen huilen, dikke fail dus… ocharme mijn kleine meid die plots maar heel sip keek toen ze de tranen van mama zag. Ik heb me – na nog een dikke knuffel – flink omgedraaid en heb niet meer achterom gekeken… Tiemen was ondertussen ook aan het wenen… pfff… Enfin, onderweg terug naar huis hebben we afgesproken dat we zus mochten missen maar dat we er samen wel een paar fijne dagen van gingen maken. En dat deden we. Zaterdag in de late namiddag gingen we even naar de Gentse feesten, eerst eens piepen bij de misviering die opgeluisterd werd door het gospelkoor van een oude schoolvriendin van me en daarna naar de kermis op de Vrijdagsmarkt… en dan terug naar huis.. al die drukte, echt mijn ding niet en gelukkig heeft Tiemen op dat gebied mijn genen geërfd.

 

Zondag vertrokken we voor een tweedaagse roadtrip door de Ardennen, een gebied van België waar Tiemen nog niet geweest was. Maar daarover meer in een aparte blog!

zomervakantie 2017 – week 1

Deze zomer doen we van sequel en cliffhangers!

De eerste week van de zomervakantie vloog voorbij. Ik moest werken dus zocht ik net zoals zoveel andere ouders opvang voor de kinderen. Voor Maren is dat niet zo moeilijk, zij amuseert zich nog altijd in de vakantieopvang die de stad Gent  organiseert in de Stibo op school dus zij ging daar een weekje spelen. Voor Tiemen was het iets moeilijker, hij vindt de vakantieopvang op school niet meer leuk. Hij wou geen enkel kampje mee doen dat voorgesteld werd door de mama van een schoolvriendje. Toen de inschrijvingen voor de Stibo moesten gedaan worden zette ik m voor een voldongen feit: of een kamp (zonder voor- en na opvang) of de Stibo. Hij koos tot mijn grote verbazing voor een sportkampje op voorwaarde dat hij niet in de opvang moest blijven. Dat valt gelukkig te regelen nu ik zo veel thuis werk dus deden we dat. De eerste dag kwam hij enthousiast thuis, ik zeer opgelucht want ik was er toch niet gerust in. De tweede dag toen ik m ging halen kwam een van de sportleraars bij mij: hij heeft de ganse ochtend geweend… Ow boy. De derde dag moest ik m van mij afpellen toen ik wegging ’s morgens… hysterisch aan het wenen….. zucht… ik zag de bui al hangen… donderdag en vrijdag is hij dus niet meer geweest. En ik hoor u massaal denken: maar moeder! Hij moet dat leren…. Tja kijk, ik zit zo niet in elkaar… als hij dat écht niet ziet zitten moet hij dat niet doen…. ze moeten al zo veel tijdens het schooljaar… de vakantie moet leuk zijn en een ganse dag lopen huilen dat is niet leuk..

Thuis was het een drukte van jewelste ondertussen want er was de grote slaapkamer verhuis… Tiemen zaagt al jaren om een stapelbed… En nu Maren haar peuterbed écht wel te klein begon te worden kon ik Tiemen zijn eenpersoonsbed doorsluizen naar haar en kon hij eindelijk dat felbegeerde stapelbed krijgen…. Na een oproepje op Facebook kregen we er zelfs eentje zo goed als kado en afgelopen week deden we dus van beddendans… en werd er veel rommel weggegooid, speelgoed en kinderboeken verkocht en gerief naar de kringloopwinkel gebracht. Ik was ook al efkens aan het sparen voor nieuwe stoelen in de woonkamer en keuken en eindelijk kon ik die deze solden ook gaan halen! Veel getimmer en ineengevijs later konden we met een voldaan gevoel in de zetel ploffen.

 

Zaterdag was het rustdag en vandaag zondag trakteerde ik de kindjes nog eens op een dagje Boudewijnpark met ons abonnement. Met dit super warme weer was het ijskoude water van het waterspeelpark ginder zeer welkom en we amuseerden ons enkele uurtjes daar voor we nog een paar attracties gingen doen (Maren is gek van de Orka rollercoaster..).

 

We sloten af met een ijsje en daarna reden we door naar Diksmuide om Maren voor  2 daagjes logement af te zetten bij een vriendin. Alwaar ze onmiddellijk vriendschap sloot met een rosse jonge spring in’t veld. Wie dat is…. volgende week!

Het feest

Gisteren was het D-day…. de afgelopen dagen was het nog eventjes druk met de laatste voorbereidingen…. snoepzakjes maken, kadootjes inpakken, taart bakken,….

De weersverwachtingen zagen er abominabel uit…. en toen werd het toch wat beter.. en toen nog wat… en toen bleef het de ganse namiddag droog en kregen we op het einde zelfs de zon te zien… joepie! Want ja de locatie was absoluut voorzien op veel volk binnen maar het was zo veel leuker om al die kindjes buiten te zien ravotten…

Het was heel leuk en dat was te danken aan Maren (die er zelf absoluut zin in had), aan alle helpers die mee de zaal klaargezet en opgeruimd hebben, aan de bar gestaan hebben, mee taarten en desserts gemaakt hebben, de fotografen die elk moment prachtig vastgelegd hebben…. Maren vond het een super feest met super kadootjes en super taart en het was ook wel cool allemaal. Geslaagd event. Mama blij.

En voor de rest laat ik wat foto’s spreken 🙂

dessertenbuffet

meters en peters

oma en opa

mama en broer

lentefeest stress deel 3

Nog 2 weken….

wat blijft er nog over van mijn vorig to do lijstje:

uitnodigingen maken en verzenden
bedankingskaartjes maken
een passend geschenkje voor de meters en peters zoeken
Verder ideetjes verzamelen voor de aankleding van de zaal en om het taarten- en drankenbuffet wat op te vrolijken..
boodschappenlijstje maken
oplijsten wie welke taarten/dessertjes wil maken
een passend geschenkje voor de mensen die de locatie ter beschikking stellen zoeken
fotogeheugenkaartjes kopen en een paar mensen aanspreken om de dag zelf voor foto’s te zorgen
snoepdoosjes maken voor de aanwezigen

de snoepjes voor de snoepdoosjes zijn gekocht (grappige anecdote: wegens dat je heel weinig gele snoepjes los vindt gaan wij de volgende weken heel veel kleuren snoepjes eten behalve gele 🙂  de kindjes vonden dat echt geen probleem). De zakjes ga ik deze week halen.  De stickers zijn besteld dus dat wordt een werkje voor volgend weekend.

boodschappenlijstje is redelijk simpel: drank en ijsjes.

geschenkje voor de mensen van de locatie weet ik al wat, enkel nog gaan kopen.
Fotogeheugenkaartjes zijn niet nodig want de beide fotografen gaan dezelfde dag de foto’s nog doormailen. (dank u daarvoor 🙂 )

Mijn oudste metekindje en een vriendin komen helpen om af te wassen etc..

Ik moet enkel nog op zoek naar wat details: kleine vaasjes om wat bloemen in te zetten, fotohoudertjes om wat foto’s te kunnen in zetten, gele eendjes voor de kindjes die (nog) niet mogen/kunnen snoepen..

En schoon weer bestellen bij Frank & Sabine, dat ook natuurlijk!

En dan zijn we er klaar voor denk ik… ik popel van ongeduld om al die mooie foto’s van de fotoshoot te delen maar daar moet u nog 2 weekjes geduld voor hebben! Een teaser kan ik u wel al geven ….

Goeiemorgen morgen… of niet?

Januari 2015… ik breek mijn benen nog maar eens over de stapels krantenpapier in ons berghok en besluit om af te stappen van een dagelijks kranten abonnement naar een combinatie van digitale weekkrant met papieren weekendkrant. Ik snuister eens rond en zie dat de Morgen op dat moment een interessante aanbieding lopen heeft. De catch is een beetje dat je je wel ineens 2 jaar moet verbinden aan dat abonnement. Maar bon ik ben een groot meiske, ik heb al wat abonnement troubles gehad met andere magazines/kranten dus ik ben geleerd. Toch? Mij gaan ze niet liggen hebben. Ik ga dus het abonnement aan en noteer in mijn digitale agenda dat ik in januari 2017 mijn lopende abonnement moet stop zetten.

Januari 2017, ik bel naar de abonnementendienst van de Morgen om mijn abonnement stop te zetten. Geen enkel probleem mevrouw, we zetten het stop. Ik neem aan dat daarmee de kous af is. 4 weken later krijg ik ineens een aanmaning voor een onbetaalde bijdrage. Ik negeer dat want ik neem aan dat er iets mis gegaan is tussen de dienst die mijn abonnement stopgezet heeft en de dienst die de betaling int en controleert. Naïef van mij ik weet het. Een paar weken later volgt een tweede aanmaning. Ik bel dus maar eens om uitleg, lichtjes gestoord. De contactpersoon legt mij uit dat op het moment dat ik mijn abonnement stopgezet heb, ook de domiciliëring stopgezet is en dat ik wel nog voor januari en februari moest betalen eigenlijk. Ik discussieer eventjes want dat is niet meegedeeld bij de stopzetting…. Maar bon na veel vijven en zessen betaal ik ergens in maart de 2 resterende maanden. Kous af. Toch?

Men had mij verwittigd dat ik terug kranten in de bus ging krijgen, ah ja want ik heb er voor betaald en we zijn wel zo correct mevrouw dat we u die kranten waar u voor betaalt dan ook toesturen. Tuurlijk. Dank u wel daarvoor trouwens. Na ettelijke weken blijven die kranten maar komen en bij het nakijken van mijn bankrekening merk ik plots dat er terug elke maand geld van mijn rekening gehaald wordt door de Persgroep. Oink?

Ik bel dus deze ochtend om uitleg. Ah ja mevrouw maar door dat achterstallig bedrag over te schrijven heeft u uw abonnement terug geactiveerd? WUK? En in het Nederlands nu? En de logische verklaring graag?

Dus ik bel eind januari om mijn abonnement stop te zetten. Ik betaal de resterende maanden. De persgroep (allé het systeem hé, want natuurlijk is het de schuld van het systeem) besluit daarop eenzijdig dat ik toch nog een abonnement wil blijkbaar en herstart de domiciliëring. En dat allemaal zonder mij daarvan op de hoogte te brengen.

Logica. Enfin, ik heb het dus opnieuw stopgezet. Ik ben al benieuwd naar het vervolg.

Goeiemorgen de Morgen!

Dat ik vanalles denk en voel momenteel

Bon, misschien is het volledig aan u voorbijgegaan omdat u nu eenmaal niet in het ‘down’ wereldje vertoeft. maar gisterenochtend werd ik – en met mij vele andere ouders – wakker met dit onrustwekkende bericht over de NIP-test. .

Ik hoor u al luidop vragen, hoe onrustwekkend? Het wordt gratis en gratis is goed, toch?
Tja op het eerste zicht is dat goed. Ik zet even al mijn gedachten hierover onder elkaar:
– het is absoluut een goede zaak dat de test gratis (of betaalbaar) gemaakt wordt zodat iedereen die dit wil de test kan uitvoeren en er dus geen financiële overwegingen moeten gemaakt  worden.
– is het nodig om de test zo goedkoop te maken voor iedereen als je weet dat de afgelopen 2 jaar in 85% van de zwangerschappen de test al aangevraagd  én betaald werd door toekomstige ouders? (zeker als je weet dat in één adem ook een mucomedicijn geschrapt werd van terugbetaling…)
– ga je de test in de toekomst nog mogen/durven/kunnen weigeren als hij gratis is? Zelfs als je eigenlijk helemaal geen test wil? Ik durf dat betwijfelen…

Vanuit Downsyndroom Vlaanderen lanceerden ze deze bedenking: ‘En wat met de broodnodige objectieve counceling bij de test’? Ik leg even uit:
– veel mensen weten niet wat de NIP test eigenlijk allemaal test. Ik ben eerlijk: ik weet het ook niet echt. De drie chromosoomafwijkingen (13, 18 en 21) in elk geval. Maar nog andere dingen? Geen idee. Ik durf er veel om te verwedden dat artsen de test verkopen als ‘down test’. En dat niemand dat tegenspreekt. Er mag dus werk gemaakt worden van een goede uitleg en uitgebreide informatie voor je aan de test begint.
– Staan toekomstige ouders op voorhand stil bij de bedenking ‘wat als’? En wordt hen daar op gewezen voor ze de test doen? Dat ze daar als koppel misschien toch best al eens over nadenken voor het telefoontje komt?
– En àls het telefoontje komt en je wordt uitgenodigd op de praktijk om het resultaat te bespreken en dat resultaat is niet wat je verwacht had…. wat dan? ‘ik heb slecht nieuws voor u helaas’ of ‘ik moet u helaas meedelen dat’ In hoeveel van de gevallen wordt het resultaat op deze manier meegedeeld? Dat is niet objectief. Dat is al zeer stigmatiserend eigenlijk. ‘U test postitief’ voor –  ik zeg zo maar iets – Trisomie 21 en dat is slecht nieuws’. Baf. In your face. In veel gevallen krijgt u daarna een opsomming van alle medische zaken die mis kunnen gaan bij een kindje met Down. In sommige gevallen zal u een folder van Downsyndroom Vlaanderen onder de neus geschoven krijgen. En in een enkel geval en met heel veel geluk zal de gynaecoloog zeggen:’ ik ken een gezin met een kindje met Down, zal ik u in contact brengen? Dat u wat informatie kan krijgen uit de eerste hand.’

En het is dàt wat absoluut wel moet vind ik. Ja iedereen mag testen, natuurlijk. Maar als er een testresultaat is dat je leven even helemaal op zijn kop zet dan moet er ook wel een uitgebreide informatie ronde aangeboden worden voor er eventueel beslissingen genomen worden.

‘ja maar dat is niet nodig want wij hebben toch die draagkracht niet’. (ze mogen draagkracht als woord van mij naar de maan schieten trouwens). Hoe kan je dat nu op voorhand weten? Hoe kan je nu een eerlijk oordeel vellen als je geen idee hebt? Ik vraag me dan altijd af: wat als je kindje tijdens de geboorte zuurstoftekort oploopt en ook geboren wordt met een mentale beperking? Geef je het dan ook aan de vroedvrouw met de woorden: ‘neen sorry dit hoef ik niet, we beginnen wel opnieuw’? Ah maar dat is iets anders. Tuurlijk. NOT.

U merkt het, ik begin in hoofdletters te typen en dat wil zeggen dat ik mij aan het opwinden ben. Je zou voor minder als je gisterenavond op TV een dokter hoort zeggen dat hij verwacht dat binnen enkele jaren het aantal geboortes van kinderen met Down per jaar nog op 1 hand te tellen zal zijn. Komaan zeg! Waar gaan we naartoe? Allemaal in onze perfecte huizen met onze perfecte jobs en onze 2.1 perfecte kinderen en een perfecte hond? Het is toch juist de diversiteit aan mensen die onze samenleving zo mooi en zo uniek maakt! Het feit dat we allemaal een beetje mee moeten zorgen voor elkaar? Rijk voor arm, gezond voor ziek, jong voor oud… Dàt maakt ons leven toch net zo waardevol!

Ik ga afsluiten… en ik trek me op aan de woorden van de ongelooflijk moedige mama die gisterenavond voor gans Vlaanderen het bestaan van haar dochter ging verdedigen en zei: ‘je kiest niet wat je op je pad krijgt maar wel hoe je er mee omgaat’. Wijze woorden van een wijze madam (wijs in elke betekenis van het woord). Ik ga dus voor de rest zwijgen over dit nieuws dat op mijn pad kwam en het in stilte verwerken. En een miljoen knuffels geven aan dochterlief.

 

 

Week van de opvoeding

Elk jaar organiseert Expoo, het expertisecentrum opvoedingsondersteuning, de week van de opvoeding. Het thema van dit jaar is: opvoeden is samen lachen, huilen, praten, eten.

Er is een heel mooi filmpje gemaakt! Kijk hier maar

Elk jaar vragen ze ook aan een aantal bloggers om een bijdrage te schrijven en dit jaar was ik één van de gelukkigen! Hier kan je lezen wat ik geschreven heb!