Ik weet niet hoe het met u zit maar hier zijn we collectief moe. Het is echt heel druk werkgewijs, we hadden ook wat drukke weekends de afgelopen weken en met nog wat schoolissues erbij van zowel zoon als dochter zorgde dat toch weer voor pittige weken.
De zoon is aan het einde van zijn derde middelbaar, nog juist de eindsprint en de examens overleven! Rond Pasen was er even een dip maar ondertussen is hij weer helemaal en route en ziet mijn smartschool punten app weer netjes groen voor bijna alle vakken. Oef. Vanaf volgende week begin ik wat nog niet samengevat is, samen te vatten en dit weekend gaan we samen eens een studieplanning uitstippelen voor de komende weken. Het zal wel loslopen voor alle vakken, enkel wiskunde is veel. Héél veel. Hopelijk niet té veel. Ik zou het in elk geval niet kunnen, ik ben compleet afgehaakt dit schooljaar. Gelukkig is er een hulplijn waar Tiemen altijd terecht kan voor een extra woordje uitleg en een peptalk.
Maren haar parcours loopt niet echt over rozen dit schooljaar. Ze slaapt heel slecht in en dat zorgt voor een slecht humeur. Ze is ook in een erg aanhankelijke mamafase. ‘ik mis jou’. Het komt er tientallen keer per dag uit tegenwoordig. Ze is in volle lichamelijke ontwikkeling en dat maakt haar een beetje verward, zorgt ervoor dat de nabijheid van mama waarschijnlijk haar houvast is. Alleen is mama in full force werkmodus momenteel, na 2 jaar relatieve rust, en is de combo niet zo evident voor ons allebei. Gelukkig hebben we sinds kort wat hulp van persoonlijk assistent M. die op woensdagnamiddag langskomt om Maren wat af te leiden en is er ook juf L. die feilloos aanvoelt hoe Maren zich voelt en waarom. Dat helpt toch wat. Vorige week startten we met Melatonine om het inslapen wat te bevorderen en het werkte…. de eerste dagen toch. Ik stopte er mee in het weekend omdat Maren wat ziekjes was, buikpijn & diarree… na het weekend startte ik terug maar het effect was precies weg en de diarree kwam terug. Aarrgghhh. Ergens moet ik dus binnenkort eens opnieuw een doktersbezoekje inplannen om te kijken of er nog alternatieven zijn. Hopelijk wel dus want we hebben een uitgeslapen, positieve Maren nodig om dit schooljaar toch wat positief af te sluiten.
Ik lig nog steeds in de clinch met la mama, die het soms echt ver kan drijven. Moeilijk om altijd met haar negativiteit te blijven omgaan. Ik probeer rustig te blijven, dat lukt de ene keer al beter dan de andere. Toen ik vorige week op mijn verjaardag bij haar langsging was de begroeting niet: ‘gelukkige verjaardag dochter’ maar ‘je zou je beter eens wat meer naar je leeftijd kleden’. Zo’n dingen dus. Constant. Nooit goed genoeg. Zo lastig en frustrerend.
Ik ging op controle bij de cardioloog omdat er genetisch wat aanleg is voor hart- en vaatziekten en ‘mijn rapport’ was gelukkig redelijk geruststellend. Ik kreeg alleen zwaar naar mijn voeten over mijn zeer slechte conditie. “Een hart moet je onderhouden en dat doe je door te sporten.” Dus ja, ik ben braaf en ik luister en ik ben dus eindelijk weer aan het zwemmen geslagen. Voor Corona zwom ik 2x per week 1200 à 1500 meter. Drie weken geleden ben ik herbegonnen met opbouwen van 500 meter naar gisteren toch al 1100 meter, we zijn er bijna. Maar ook dat vergt wel discipline.. die zwemmomenten echt inplannen in mijn werkschema en ook echt gààn. Het water brengt wel rust, een dik half uur is er niks behalve focussen op de meest productieve zwembeweging, de juiste ademhaling en baantjes tellen. Hemels.
Dit weekend een echt rustweekend, oef! Het laatste voor we de eindspurt inzetten. Gelukkig kunnen we uitkijken naar wat er aan de eindmeet ligt: een citytripje Milaan. Heel erg aan het aftellen!
