september

Wat gaat het toch vlug! De eerste schoolmaand zit er al weer op… ’s Ochtends wordt het opstaan een stuk lastiger nu het terug donker is en de eerste verkoudheden zijn het huis al binnengeslopen. Officieel herfst dus. Gelukkig gaat die ook gepaard met mooie kleuren in de natuur en gezellig onder een dekentje een goed boek lezen (check mijn gelezen boekenlijstje hier bovenaan ergens, toch al 18 stuks dit jaar..). Ik vulde mijn ‘to read’ kastje deze week trouwens nog aan met wat nieuwe exemplaren.

De kindjes kenden allebei een goeie start op school. Maren heeft er geen probleem van gemaakt dat ze het eerste leerjaar opnieuw doet en dus bij veel nieuwe kindjes in de klas zit. Gelukkig maar want het was toch even bang afwachten… Maar het loopt dus goed en ze doet het ook goed! Tiemen krijgt Frans sinds dit jaar en is redelijk enthousiast. Het vijfde leerjaar was wel eventjes met de voetjes op de grond. Veel meer huiswerk en lessen bijhouden. En dan was september – op het nieuwe Frans na – grotendeels de herhaling van de leerstof van vorig schooljaar. Ik houd mijn hart een beetje vast voor wat nog komen gaat. Dit schooljaar gaat hij ook voor de eerste keer met de klas op meerdaagse uitstap. Het eerste wat hij zei op 1 september: ‘ we gaan op bosklassen en ik ga niet mee. En het is niet bespreekbaar, ook niet met L. (zijn psychologe)’. Hèhè.. Enfin gelukkig zijn er nog een paar maand om te proberen hem toch zover te krijgen dat hij het minstens een kans geeft.. Maar dat dat geen gemakkelijke opdracht wordt is duidelijk. To be continued.

Ik heb me trouwens geëngageerd als leesmoeder op school dit schooljaar. Gisteren eerste leesgroepje gehad. Leuk. Geconstateerd  dat kleine jongens van 6 zeer grappig uit de hoek kunnen komen. Haha. (binnenpretje)

En op het werk is het allemaal wat rustiger nu. Enfin eigenlijk redelijk druk maar in vergelijking met vorige maand ‘normaal’. Half september gingen we op tweedaagse met een dagje werken en een dagje pure fun en ik moet zeggen: het plaatje klopt. Toen we een kleine 2 jaar geleden het nieuws over de heroriëntatie kregen met toch wel verregaande gevolgen (als in: mijn bureau verhuisde van Gent naar Wilrijk) had ik nooit gedacht dat het ooit zo zou kunnen zijn. Ja het is keihard werken maar het is ook gewoon fijn. Een zalige bende collega’s die samen naar hetzelfde doel werken… top.

En dan is er nog mijn engagement bij Downsyndroom Vlaanderen waar ik mee worstel. Niet omdat ik er niet meer in geloof, absoluut niet, integendeel. Wel omdat het allemaal soms wat veel is… En de combinatie met mijn gezin en drukke job niet altijd evident. Enfin, ook daar afgelopen maand toch al een eerste stap gezet, de Tripliek redactie moet erg uitgebreid worden. Zodat ik op – hopelijk korte –  termijn daar toch een stuk van kan loslaten. Dus als u tijd over heeft en het doel genegen bent: we zoeken nog een paar redacteurs én vooral: een planner: iemand die op administratief en organisatorisch gebied de touwtjes strak in handen houdt van de redactie, die ervoor zorgt dat deadlines gehaald worden en dat er op het einde van de rit elke drie maand een pareltje van een tijdschrift in de bus valt van onze lezers. (mail gerust naar tripliek[at]downsyndroom.eu voor meer uitleg)

 

 

 

Advertenties

Dingen die ik met u wil delen 2017/3

dat de tijd toch precies alsmaar sneller en sneller vooruit gaat, niet? Morgen is het alweer herfst en het was eigenlijk gisteren nog pas dat ik de eerste krokussen ontdekte in de tuin… toch?

dat het hier enkele weken heel hard van pompen én verzuipen was op werkgebied.(vandaag de stilte hier)  En dat we dat niet gewend zijn zo op een moment in het jaar dat het normaal gezien  nog stilletjes zou moeten zijn. Enfin, we hebben het overleefd en ondertussen is er toch al wat verbetering. Al zijn er nog vele onafgewerkte eindjes waar ik toch ooit eens zo écht tijd voor zou willen hebben…

dat ik een tiener in huis heb! Maar écht! Zei ik al hoe vlug het allemaal gaat? Waar is mijn ieniemieniebaby naartoe? Want die humeurige gamer die in de zetel ligt te vegeteren die is toch niet van mij? Hé? Hij kreeg maar liefst 3 feestjes… eentje op zijn verjaardag zelf met kadootjes en een cinemabezoekje, eentje met de schoolvriendjes in het zwembad en in een hamburgerrestaurant en eentje met de familie op de bowlingbaan. Hij is verwend met hele leuke kadootjes. Zijn tienerkamer is helemaal uitgerust nu met een zitzak en een eigen hifi installatie… ‘het is hier zo gezellig nu mama’. (gelukkig blijft hij toch voor de zetel beneden kiezen overwegend…. dat het kamer hangen maar nog even uitblijft..)

 

dat het schooljaar goed van start gegaan is… de tiener dolblij dat hij éindelijk Frans mag leren… de zevenjarige dolblij dat ze terug in haar vertrouwde uiltjesklas zit en terug met letters en cijfers mag spelen.. Ze zijn wel moe, doodmoe allebei op het einde van een schoolweek, het is terug wennen aan het vroeg opstaan/ flink zijn/huiswerk maken ritme.

dat ik na maanden van overwegend ergernis toch weer de poetshulp laten gaan heb. We staan wel op de wachtlijst voor een andere maar voorlopig doe ik het dus weer zelf. Ik zal dan wel echt een moeilijke klant zijn waarschijnlijk.

dat ik wat tijd probeer te maken om te declutteren. Het is in de mode en ik hoop dat het mij wat rust geeft. Mijn kleerkast moest er als eerste aan geloven… àlles wat ik het afgelopen jaar niet aangehad heb is onverbiddellijk gevlogen…. je wil niet weten hoeveel zakken kleren hier buitengegaan zijn… zucht. Beter nadenken voor ik iets nieuws koop nu. En voor elk kledingstuk dat ik bijkoop er ook eentje wegdoen. Goede voornemens.

Voila u bent weer bijgepraat…. vanaf nu terug wekelijkse blogjes. Beloofd.

zomervakantie week 7, 8 en 9

Mijn vakantie liep een beetje op zijn einde want 16/8 werd ik terug op het werk verwacht. Op 15 augustus kwamen de 2 ortho stagiairs die maren afgelopen schooljaar begeleid hebben lunchen. Een heel gezellige middag werd het. Maren kende ze allebei nog goed en er werd veel gespeeld en plezier gemaakt.

Maren ging vanaf 16 augustus terug spelen in de vakantie opvang op school. Groot experiment want vermits ze thuis toch al enkele weken pamperloos was gingen we dat daar ook doorzetten natuurlijk. De eerste dagen waren een beetje crash en burn. De begeleidsters hadden er wat te weinig oog voor, een nieuwe omgeving, geen potje maar wc…. het lukte niet. Elke dag ongelukjes en geen succesplasjes… Licht frustrerend voor de mama, ik zag al mijn inspanningen van de afgelopen weken al teniet gedaan.. Gelukkig was er de tweede week verbetering, er was zelfs 1 dag dat het gelukt was zonder accidentjes… genoeg vertrouwen dus om het vanaf 1 september ook op school zonder pamper te doen…

Tiemen wisselde thuis blijven af met een paar dagen ook in de vakantie opvang op school. We gingen ook eens zwemmen en namen een vriendje mee (mama in de zon aan het buitenzwembad met een boek en de 2 vrienden de glijbanen op en af).

Ik sukkel sinds enige tijd met gehoorverlies. Vooral op het werk is dat redelijk duidelijk. Een landschapskantoor met pratende mensen, printers die zoemen, etc… ik was in juli daarvoor al langs geweest bij de NKO die idd een serieus gehoorverlies vaststelde.. ik ging deze week onder de MRI om te kijken of er toch niet een oorzaak kon gevonden worden en ging dan ook op nabespreking terug bij NKO. Gelukkig kon er geen afwijking vastgesteld worden op MRI.. besluit is dus dat ik vervroegd aftakel… LOL.. enfin het is niet echt grappig natuurlijk maar bon. Ik moet dus leven met het feit dat ik slechthorend ben, mijn oren goed verzorgen vanaf nu (lees maximale bescherming bij (vee)l lawaai, onmiddellijk naar de doc bij oorpijn/verkoudheid). Ik stuurde een ludiek mailtje naar de collega’s en kreeg hartverwarmende reacties terug. Dat oor apparaat dat stellen we zo lang mogelijk uit.

Op het werk was het ondertussen pokkendruk met een collega die nog met vakantie is en eentje die langdurig met ziekteverlof is (2 fulltimes die wegvallen in een team van 5.. kuch). Maar bon zoals altijd zal het wel lukken, met de nodige uurtjes meer.

op vrijdag ging ik mijn jongste metekindje nog eens oppikken voor een paar dagen. Niet dat we iets speciaals deden, gewoon rustig spelen thuis en zaterdag in de late namiddag eens naar een speeltuin in de buurt.. ze vond het leuk. Op zondag brachten we haar terug naar huis en in de namiddag mocht tiemen naar een verjaardagsfeestje en trokken Maren en ik voor een uurtje naar de kermis bij oma en opa in de wijk (en natuurlijk sprongen we even binnen bij hen ook).

De laatste maandag van de vakantie organiseerde mijn werk een kindjesdag. Alle kinderen van de werknemers mochten mee naar het werk komen en meedoen met de opnames van een promofilmpje. Tussendoor werden ze geëntertaind door een paar collega’s… dikke fun. Tiemen heeft al beslist dat hij later ook gaat werken waar ik werk. ‘Zo leuk mama!’

Op dinsdag moest ik onverwacht toch ook werken en ipv naar zee te gaan bleven we dus thuis… de kindjes vonden het niet zo erg.. ik zette het zwembadje nog eens uit en ze hielden zich gans de dag bezig met waterspelletjes.

Op woensdag crossten we van hot naar her…. schoolspullen, nieuwe schoenen, wat nieuwe kleertjes, gewone boodschappen doen… en donderdag deden we het rustig aan…. ik zorgde ervoor dat alle was gedaan was en dat we het nieuwe schooljaar konden aanvatten in een opgeruimd huis.. zen.

mee naar het werk

En dat was de zomervakantie van 2017…

zomervakantie 2017 – week 6

Dus we waren in Frankrijk. Met bijna alleen maar zomerkleren.

Op maandag dacht ik het recreatiemeer in de buurt eens te zoeken en daar wat te zwemmen/zonnen/luieren maar Tiemen zag het echt niet zitten. Hij wou liever gewoon in het zwembad spelen en op de camping blijven. Dus deden we dat. Mijn eerste bibliotheekboek werd uitgelezen… wel zalig om zo 2 dagen na elkaar gewoon niks te doen.. ’s avonds keken we allemaal samen onder een dekentje en met een warme choco naar een film. En gingen we veel te laat slapen…. maar dat is ook vakantie niet waar!

Dinsdagochtend werd ik wakker met tikkende geluiden op het dak…. regen. Ik stak één teen vanonder mijn donsdeken en merkte dat het zo mogelijk nog kouder was dan de dagen er voor. Pfff…. Enfin, we moesten nu echt wel eens weg van de camping want ik had maar voor een paar dagen eten meegenomen uit België. We reden dus naar de supermarkt en deden voor een paar dagen proviand in. Ondertussen kloeg ik mijn nood bij een mamagroepje op fb en kreeg ik de geweldige tip om een Decathlon te zoeken  om warmere kleren te gaan kopen… In mijn zoektocht zag ik plots dat erin Le Mans niet alleen een Decathlon was maar een gans shoppingcenter mét speeltuin…. Onze namiddagactiviteit was ineens beslist… In het shoppingcenter vond ik direct een H&M en die liepen we binnen om wat warme kleren voor mij en nog een extra dikke trui voor Tiemen. ik installeerde me op een terrasje (overdekt en lekker warm 🙂 ) en de kindjes gingen spelen in de binnenspeeltuin. Toen we thuiskwamen was het onmiddellijk tijd voor de pannenkoekenavond waar we ons voor ingeschreven hadden. We kregen een halve liter deeg, een eigen bakplaat en alle mogelijke toppings voor op de pannenkoeken én de eigenaar trakteerde op warme choco.. we waren niet de enigen die last hadden van de koude precies. Terwijl we weg waren had de eigenaar van de camping ook een mobiel verwarmingstoestel in onze woonwagen gezet zodat we ’s avonds toch iets warmer naar een film konden kijken. Ondertussen hadden we wel al beslist om een dagje vroeger naar huis te komen..

de dochter is vermomd als spider man 🙂

Woensdag terug gietende regen bij het opstaan…. We hadden alle drie een pest humeur… Ik geraakte niet meer opgewarmd, Tiemen had al 3 nachten heel slecht geslapen op zijn geïmproviseerd ‘bed’ en Maren was gewoon niet gelukkig in deze omstandigheden.. Ze vroeg constant naar huis…. Dus besliste ik om, nog een dag vroeger, op donderdag terug naar huis te gaan en voor woensdag een droge activiteit te zoeken. Er was een hele mooi zoo , 100 km meer naar het Zuiden en daar bleek het droog en warmer te zijn. Wij de auto in en een dik uur later vonden we de zoo en mooier weer. Inderdaad de moeite waard om eens te bezoeken, we zagen er dieren die we nog niet gezien hadden witte wolven, ijsberen, een zwarte panter. Echt de moeite waard om eens te doen als je in de buurt bent. Genre Pairi Daiza van opvatting maar dan zonder tempels en met veel meer groen. Maren stapte flink mee gans de zoo door, ’s middags aten we heerlijke pizza en  voor we de auto instapten om terug naar de camping te gaan kregen de kindjes nog een ijsje. Toen ik ’s avonds Maren ingestopt had en terug de woonruimte van de woonwagen in kwam rook ik een rare geur…. Tiemen rook het ook en ik vertrouwde het echt niet. Ik probeerde de eigenaar telefonisch te bereiken maar dat lukte niet en ik ging dan maar in het donker gaan zoeken… Blijkbaar was hij toch gealarmeerd door mijn aanhoudend gebel en hij liep ook buiten. Hij kwam onmiddellijk mee en stelde ook een gas geur vast… vermits ik  al van de dag ervoor niet meer gekookt had (en het dus geen ‘restgeur’ kon zijn) koppelde hij de gasfles af, gaf het advies met de ramen open te slapen (jolly!!) en dat hij de volgende ochtend meteen kwam om te kijken wat er mis was… Tuurlijk dat ik veel geslapen heb die nacht…. al zoveel mogelijk ingeladen en dan toch halvelings 3 uur geslapen…. Dat was een niet zo tof einde van onze vakantie. (understatement)

Op donderdagochtend werd Tiemen vroeg wakker en zei: ik wil hier echt niet meer langer blijven… ik ga al in de auto zitten… zucht.. en ocharm.. hij had ook zo uitgekeken naar deze vakantie. Terwijl ik vlug de woonwagen verder leegde, de auto vulde en alles nog een grondige poetsbeurt gaf was het gelukkig droog en kon ik de kinderen overtuigen van toch nog wat te spelen op de camping. Geen vriendjes meer want heel veel mensen waren op woensdag blijkbaar doorgereisd, het weer gaf geen verbetering voor de rest van de week. Om 10.30 uur zetten we aan naar huis en Tiemen zei: mama van mij moet je niet stoppen onderweg. Net 6 uur en geen enkele stop later parkeerde ik de auto voor ons huis. Maren heeft de rit grotendeels slapend doorgebracht en Tiemen Nintendo spelend.

Conclusies na de vakantie: we zijn geen kampeermensen. Altijd warme kleren inpakken. Frankrijk is ons land niet. De kindjes zijn super braaf tijdens een lange autorit dus is zeker voor herhaling vatbaar.

Vrijdag was een loop-vlieg-crossdagje want mijn ouders waren allebei niet ok. Dus met half uitgeladen auto en een kopovergat huis naar de andere kant van Gent gesjeesd om daar wat te gaan helpen.

Zaterdag en zondag waren dagen om rap weer te vergeten. Ik ben niet graag ‘de sandwichgeneratie’. Echt niet.

Zomervakantie 2017- week 5

waar ik de vorige week al aarzelend gestart was, was het plan om in deze week toch wel echt met de zindelijkheidstraining te beginnen. Ik had maren vorige week een nieuw potje laten uitzoeken in de winkel (uiteraard eentje van Cars – mijn dochter is heeltegans into jongensthema’s voor de moment) en met goede moed begonnen we er aan….

Op maandag dachten we met de korting van ons Boudewijnpark Abo eens te passeren bij Harry Malter… tot we aan de parking kwamen en zagen dat we absoluut niet de enigen waren met dat idee. Ik zag het écht niet zitten om me onder zo een menigte te begeven dus we reden door, naar de leuke speeltuin aan de Kouterslag in Melle… Veel minder volk daar – helaas voor mama ook een gesloten cafetaria maar bon.. de kindjes hebben er zich een paar uur geamuseerd en in het terugrijden naar huis zijn we dan in Gentbrugge aan een terrasje gestopt.

Ik was al enkele dagen bezig met uit te vissen of Maren vanaf september recht zou hebben op een BOB (Basis ondersteuningsbudget) maar werd nogal halsstarrig van het kastje naar de muur gestuurd…. Sociale dienst mutualiteit stuurde mij naar het VAPH, VAPH stuurde mij naar de FOD en de FOD… tja die is gewoon onbereikbaar…. Gelukkig viel dinsdag de verlossende brief gewoon in mijn bus….. BOB vanaf september it is. Welkome centjes om de extra kiné en eventuele vrijwilligers om Maren op school te ondersteunen mee te vergoeden…

Woensdag bleek de zindelijkheidstraining zijn vruchten af te werpen want het stickerblad was vol! En vermits 10 stickers hier gelijk stonden aan een beloning (cinema) plande ik het cinemabezoekje dan maar ineens in voor de volgende dag.. Op donderdag wij dus naar de cinema om naar …. Cars 3 te gaan kijken. Maren vindt de cinema fantastisch. Ze krijgt dan een zakje snoepjes en een cola en zit dan gelijk een echte muisstil naar de film te kijken….tot deze keer. Grote broer gaat tijdens de pauze altijd beneden in de cinemazaal spelen met de andere kinderen en Maren wou ook. Ik liet ze gaan omdat we niet helemaal boven zaten en ik ze dus id gaten kon houden. Na de pauze kwam ze braaf weer boven naast mij zitten, tot de film bijna gedaan was. Ineens zat ze op de trap en ze ging alsmaar een tree lager zitten. Tot het moment dat de film gedaan was en de lichten aangingen…. madammeke spurt naar beneden, de zaal uit. Echt! Enfin na een zoektocht van 10 minuten, net toen ik van plan was groot alarm te slaan, vond ik haar dan toch terug. Groot jolijt bij de kleine miss…. ze zal het zich beklagen denk ik want cinema zal dus eventjes niet meer op het beloningslijstje staan. D

Vrijdag bleven we nog een rustig dagje thuis want met een weekje Frankrijk voor de boeg was er nog wel wat inpakwerk!

Zaterdagochtend was het dan eindelijk zo ver! We laadden alles in de auto en vertrokken voor een ritje van 6 (7 bleek uiteindelijk) uur richting camping. Mooi weer bij aankomst maar helaas toch al iets te laat en dus al te fris om nog een duik in het zwembad te doen. Maar we installeerden ons in de kampeerwagen (die niet was wat ik er op voorhand van verwacht had helaas) en na het avondeten gingen we eens rondneuzen. Een kleine speeltuin, een groot speelveld waar je kon badmintonnen, voetballen, volleyballen en met een springkasteel, hangmatten, een minigolf, een leuk terrasje waar je een drankje, ijsje en zelfs snack kon krijgen. Dik ok.  Gaan slapen was al iets minder, de bedden in de kinderkamer waren geen volwaardige bedden maar korter en smaller. En het was echt ijskoud… vermits ik ingepakt had voor een verblijf in een comfortabele woonwagen en niet voor tenttemperaturen was het even improviseren, gelukkig had ik voor koukleum Tiemen een jogging ingepakt en daarmee en met het dikke donsdeken kon hij uiteindelijk gelukkig inslapen.

Zondag stonden we op onder een stralende zon en genoten van onze verse croissantjes buiten aan tafel. We bleven gewoon rustig op de camping, genieten van de rust, het zwembad en de vele speelmogelijkheden.

 

 

zomervakantie 2017 – week 4

Op maandag deden we nog altijd van platte rust… ik heb sinds vorige zomer chronische blaasontsteking en dat speelt momenteel weer geweldig op met de nodige pijn en ongemak. Rusten helpt dus rusten we… ondertussen wordt mijn lijstje met gelezen boeken weer wat langer. De kindjes vonden het niet erg, die zijn blij dat er tijd is om uit te slapen en te spelen met al hun speelgoed… we deden ook samen een paar gezelschapsspelletjes. Maren is kampioen… vals spelen bij spelletjes! Echt! Klein spook….

Dinsdagnamiddag gingen we op bezoek bij Leefboerderij Suskewiet! Een collega-mama zette het project onlangs op en organiseert deze zomer 2 opendeurdagen om haar levenswerk wat onder de aandacht te brengen. Mooi! We zullen er vast nog mooie namiddagen doorbrengen…

Woensdag stond een uitje gepland met de meter van Maren maar vermits onze beide dochters een beetje ziekjes waren werd dat gecanceld. In de plaats kwam er een vriendje van Tiemen spelen.

Donderdagochtend gingen we zwemmen. Althans dat was het plan… alles stond klaar, ik had opgezocht welk zwembad er open was in Gent, iedereen op een redelijk uur uit zijn bed… Tot we in het kleedhokje stonden…. euh mama waar is mijn zwembroek? Die heb ik deze ochtend bij jouw kleren klaargelegd. euh neen. euh ja….. Enfin u begrijpt dat er niet gezwommen is….. We gingen dan maar bij Dreamland een nieuwe schoolrugzak scoren en Maren iets laten kiezen van de centjes die ze voor haar lentefeest nog gekregen had. In de namiddag nieuwe zwempoging en toen was ook op zwembroekengebied alles in orde. Maren vond het geweldig! Ik hoop echt dat ze vlug kan zwemmen dit schooljaar… ze heeft geen sikkepitje schrik en (met bandjes uiteraard) komt ze verbazend goed vooruit… Plan is om zeker het eerste trimester elke week de kiné mee te laten gaan tijdens de zwemles.. dan krijgt ze echt 1/1 begeleiding en hoop ik dat ze rap vertrokken is. Na het avondeten gingen we nog eens Pokémons jagen en in de speeltuin spelen in een prachtig domein niet zo ver van ons.

Vrijdagochtend kwam onze persoonlijke sienenmaria langs. Niet verder vertellen maar ik weet eigenlijk de naam van onze poetsvrouw niet meer. Erg! Ik weet het. (wees gerust ik zeg niet euh dingske… ) In elk geval, ze heeft al onze vakantiekleren gestreken (dat bergt iets gemakkelijker op in de plooibakken waarin ik onze kleren steek voor op vakantie) en daarna heeft ze de badkamer grondig gepoetst terwijl ik de volledige beneden gekuist heb. En toen ging ze voort en sprak de gevleugelde woorden: ‘euh zeg als je tussendoor ook eens zou willen stofzuigen en zo? Dat spaart mij wat werk als ik terugkomt’. Ik ben er nog altijd over aan het nadenken. Is het een anderstalig communicatieprobleem en bedoelde ze het goed maar kwam het er verkeerd uit?? Of bedoelde ze echt dat ze vindt dat ik hier niks uitvlooi de weken dat ze niet komt…. hm.. to be continued.. In de namiddag kwam Tiemen zijn vriendje terug spelen. Eigenlijk was het de bedoeling dat Tiemen bij hem ging spelen maar mijne zoon heeft sinds deze vakantie beslist dat hij aan verregaande mamaïtis lijdt en mij navelstrenggewijs niet loslaat. Vermoeiend. En. echt. niet. leuk.

Het weekend was weer zeer rustig…. Ik ben eigenlijk gewoon blij van eens rustig thuis te zijn in een opgeruimd en proper gekuist huis.. zo zonder dat er eigenlijk iets moet gebeuren.. zalig. Zondag na de middag dachten we voor een paar uurtjes naar zee te rijden maar vlak voor Beernem hoorde ik Maren ineens zeggen ‘mama buikepijn’ en gelijk ik mij omdraaide zag ik een gulp rodekool naar buiten komen. Iek. Op de pechstrook het ergste leed proberen oplossen en aan de  afrit maar teruggekeerd. Dochter onder een dekentje in de zetel, wasmachine gevuld, auto uitgekuist…

En niet onbelangrijk: deze week startte ik ook nog eens de zindelijkheidstraining op voor Maren….. niet zo succesvol maar bon, er is een begin… wordt vervolgd..

leven met Down

Efkens een counterbericht.
Want soms heb ik het gevoel dat ik te veel waaw tijdingen de wereld instuur over het leven met mijn 7 jarige met chromosoom extra.

Ja het kind leest woordjes, ze maakt sommen, ze telt totbijna20, ze schrijft letters dat het een lieve lust is, ze gaat op scoutskamp alsof ze nooit iets anders gedaan heeft en ze praat de oren van mijn hoofd.

Maar ze is ook de 7 jarige die nog niet alleen kan fietsen. By far niet. Voor wie ik tussenoplossingen moet bedenken zodat we toch met de fiets op weg kunnen zonder dat daar veel sleur en trekwerk te pas aan komt (want dat trekt mama lichamelijk niet meer). De fietskar kan nog even dienen maar eerlijk, ik zie er als een berg tegenop telkens om die aan de fiets te hangen en er onze voortuin mee uit te laveren. Dus gebeurt dat veel te weinig. Voor alle mogelijke aanhangfietsjes heeft ze te weinig evenwicht… de wee-hoo is een oplossing maar dat is zo een gevaarte.. ik zie het al gebeuren dat die net zoals de fietskar meestal werkloos onder een zeil in de voortuin zal staan.

Ze is ook de zeven jarige die nog niet zindelijk is. Momenteel zijn we weer aan het ‘trainen’ en de moed zakt mij  in de schoenen. Ik zal wel niet genoeg geduld en uithoudingsvermogen en energie hebben maar na een kleine week ben ik het al redelijk beu eigenlijk. Waardoor ze dus bij momenten (buitenshuis) wel een pamper aanheeft. Van een 2jarige is het sociaal aanvaard dat er middenin de supermarkt een ongelukje gebeurt maar van een zevenjarig is dat al heel wat minder. (en geloof mij dat is geen plas maar een halve rivier trouwens). Ze vindt het zelf allemaal heel grappig. En na elk ongelukje bevestigt ze dat plasjes op het toilet horen en niet in de tuin/living/keuken/… om een paar  uur later een ander deel van het huis te dopen. Als er ièts is wat ze van mij met een toverstokje zouden mogen geregeld krijgen dan is het dat. Ik zou het zelfs met veel plezier inruilen voor haar rekenvaardigheden bv. momenteel… (en dan in mijn eigen tijdschrift moeten lezen dat er geen enkele reden is waarom kinderen met Down later zindelijk zouden worden, dat dat hoofdzakelijk aan de ouders ligt…. auwie.. het komt aan)

Ze is ook de koppige (ik mag dat niet zeggen want mensen met Down zijn niet koppig, ’t is iets met een blokkade) 7 jarige die élke maaltijd aan tafel eerst een kwartier omgedraaid zit te bokken en iedereen aan tafel slecht gezind maakt voor ze met het nodige gegrom en gezucht en gepuf begint te eten en dan met de grootste smile drie keer bij vraagt. En ja ik heb echt al elke manier geprobeerd om haar uit die vicieuze cirkel te halen. ’t Is alsof ze het nodig heeft om aan haar eten te kunnen beginnen. Het maakt er de etensmomenten niet ontspannener op.

Enfin, dat het niet altijd rozengeur en maneschijn is. Al denkt ze daar zelf gelukkig anders over.