zomervakantie 2017 – week 6

Dus we waren in Frankrijk. Met bijna alleen maar zomerkleren.

Op maandag dacht ik het recreatiemeer in de buurt eens te zoeken en daar wat te zwemmen/zonnen/luieren maar Tiemen zag het echt niet zitten. Hij wou liever gewoon in het zwembad spelen en op de camping blijven. Dus deden we dat. Mijn eerste bibliotheekboek werd uitgelezen… wel zalig om zo 2 dagen na elkaar gewoon niks te doen.. ’s avonds keken we allemaal samen onder een dekentje en met een warme choco naar een film. En gingen we veel te laat slapen…. maar dat is ook vakantie niet waar!

Dinsdagochtend werd ik wakker met tikkende geluiden op het dak…. regen. Ik stak één teen vanonder mijn donsdeken en merkte dat het zo mogelijk nog kouder was dan de dagen er voor. Pfff…. Enfin, we moesten nu echt wel eens weg van de camping want ik had maar voor een paar dagen eten meegenomen uit België. We reden dus naar de supermarkt en deden voor een paar dagen proviand in. Ondertussen kloeg ik mijn nood bij een mamagroepje op fb en kreeg ik de geweldige tip om een Decathlon te zoeken  om warmere kleren te gaan kopen… In mijn zoektocht zag ik plots dat erin Le Mans niet alleen een Decathlon was maar een gans shoppingcenter mét speeltuin…. Onze namiddagactiviteit was ineens beslist… In het shoppingcenter vond ik direct een H&M en die liepen we binnen om wat warme kleren voor mij en nog een extra dikke trui voor Tiemen. ik installeerde me op een terrasje (overdekt en lekker warm 🙂 ) en de kindjes gingen spelen in de binnenspeeltuin. Toen we thuiskwamen was het onmiddellijk tijd voor de pannenkoekenavond waar we ons voor ingeschreven hadden. We kregen een halve liter deeg, een eigen bakplaat en alle mogelijke toppings voor op de pannenkoeken én de eigenaar trakteerde op warme choco.. we waren niet de enigen die last hadden van de koude precies. Terwijl we weg waren had de eigenaar van de camping ook een mobiel verwarmingstoestel in onze woonwagen gezet zodat we ’s avonds toch iets warmer naar een film konden kijken. Ondertussen hadden we wel al beslist om een dagje vroeger naar huis te komen..

de dochter is vermomd als spider man 🙂

Woensdag terug gietende regen bij het opstaan…. We hadden alle drie een pest humeur… Ik geraakte niet meer opgewarmd, Tiemen had al 3 nachten heel slecht geslapen op zijn geïmproviseerd ‘bed’ en Maren was gewoon niet gelukkig in deze omstandigheden.. Ze vroeg constant naar huis…. Dus besliste ik om, nog een dag vroeger, op donderdag terug naar huis te gaan en voor woensdag een droge activiteit te zoeken. Er was een hele mooi zoo , 100 km meer naar het Zuiden en daar bleek het droog en warmer te zijn. Wij de auto in en een dik uur later vonden we de zoo en mooier weer. Inderdaad de moeite waard om eens te bezoeken, we zagen er dieren die we nog niet gezien hadden witte wolven, ijsberen, een zwarte panter. Echt de moeite waard om eens te doen als je in de buurt bent. Genre Pairi Daiza van opvatting maar dan zonder tempels en met veel meer groen. Maren stapte flink mee gans de zoo door, ’s middags aten we heerlijke pizza en  voor we de auto instapten om terug naar de camping te gaan kregen de kindjes nog een ijsje. Toen ik ’s avonds Maren ingestopt had en terug de woonruimte van de woonwagen in kwam rook ik een rare geur…. Tiemen rook het ook en ik vertrouwde het echt niet. Ik probeerde de eigenaar telefonisch te bereiken maar dat lukte niet en ik ging dan maar in het donker gaan zoeken… Blijkbaar was hij toch gealarmeerd door mijn aanhoudend gebel en hij liep ook buiten. Hij kwam onmiddellijk mee en stelde ook een gas geur vast… vermits ik  al van de dag ervoor niet meer gekookt had (en het dus geen ‘restgeur’ kon zijn) koppelde hij de gasfles af, gaf het advies met de ramen open te slapen (jolly!!) en dat hij de volgende ochtend meteen kwam om te kijken wat er mis was… Tuurlijk dat ik veel geslapen heb die nacht…. al zoveel mogelijk ingeladen en dan toch halvelings 3 uur geslapen…. Dat was een niet zo tof einde van onze vakantie. (understatement)

Op donderdagochtend werd Tiemen vroeg wakker en zei: ik wil hier echt niet meer langer blijven… ik ga al in de auto zitten… zucht.. en ocharm.. hij had ook zo uitgekeken naar deze vakantie. Terwijl ik vlug de woonwagen verder leegde, de auto vulde en alles nog een grondige poetsbeurt gaf was het gelukkig droog en kon ik de kinderen overtuigen van toch nog wat te spelen op de camping. Geen vriendjes meer want heel veel mensen waren op woensdag blijkbaar doorgereisd, het weer gaf geen verbetering voor de rest van de week. Om 10.30 uur zetten we aan naar huis en Tiemen zei: mama van mij moet je niet stoppen onderweg. Net 6 uur en geen enkele stop later parkeerde ik de auto voor ons huis. Maren heeft de rit grotendeels slapend doorgebracht en Tiemen Nintendo spelend.

Conclusies na de vakantie: we zijn geen kampeermensen. Altijd warme kleren inpakken. Frankrijk is ons land niet. De kindjes zijn super braaf tijdens een lange autorit dus is zeker voor herhaling vatbaar.

Vrijdag was een loop-vlieg-crossdagje want mijn ouders waren allebei niet ok. Dus met half uitgeladen auto en een kopovergat huis naar de andere kant van Gent gesjeesd om daar wat te gaan helpen.

Zaterdag en zondag waren dagen om rap weer te vergeten. Ik ben niet graag ‘de sandwichgeneratie’. Echt niet.

Zomervakantie 2017- week 5

waar ik de vorige week al aarzelend gestart was, was het plan om in deze week toch wel echt met de zindelijkheidstraining te beginnen. Ik had maren vorige week een nieuw potje laten uitzoeken in de winkel (uiteraard eentje van Cars – mijn dochter is heeltegans into jongensthema’s voor de moment) en met goede moed begonnen we er aan….

Op maandag dachten we met de korting van ons Boudewijnpark Abo eens te passeren bij Harry Malter… tot we aan de parking kwamen en zagen dat we absoluut niet de enigen waren met dat idee. Ik zag het écht niet zitten om me onder zo een menigte te begeven dus we reden door, naar de leuke speeltuin aan de Kouterslag in Melle… Veel minder volk daar – helaas voor mama ook een gesloten cafetaria maar bon.. de kindjes hebben er zich een paar uur geamuseerd en in het terugrijden naar huis zijn we dan in Gentbrugge aan een terrasje gestopt.

Ik was al enkele dagen bezig met uit te vissen of Maren vanaf september recht zou hebben op een BOB (Basis ondersteuningsbudget) maar werd nogal halsstarrig van het kastje naar de muur gestuurd…. Sociale dienst mutualiteit stuurde mij naar het VAPH, VAPH stuurde mij naar de FOD en de FOD… tja die is gewoon onbereikbaar…. Gelukkig viel dinsdag de verlossende brief gewoon in mijn bus….. BOB vanaf september it is. Welkome centjes om de extra kiné en eventuele vrijwilligers om Maren op school te ondersteunen mee te vergoeden…

Woensdag bleek de zindelijkheidstraining zijn vruchten af te werpen want het stickerblad was vol! En vermits 10 stickers hier gelijk stonden aan een beloning (cinema) plande ik het cinemabezoekje dan maar ineens in voor de volgende dag.. Op donderdag wij dus naar de cinema om naar …. Cars 3 te gaan kijken. Maren vindt de cinema fantastisch. Ze krijgt dan een zakje snoepjes en een cola en zit dan gelijk een echte muisstil naar de film te kijken….tot deze keer. Grote broer gaat tijdens de pauze altijd beneden in de cinemazaal spelen met de andere kinderen en Maren wou ook. Ik liet ze gaan omdat we niet helemaal boven zaten en ik ze dus id gaten kon houden. Na de pauze kwam ze braaf weer boven naast mij zitten, tot de film bijna gedaan was. Ineens zat ze op de trap en ze ging alsmaar een tree lager zitten. Tot het moment dat de film gedaan was en de lichten aangingen…. madammeke spurt naar beneden, de zaal uit. Echt! Enfin na een zoektocht van 10 minuten, net toen ik van plan was groot alarm te slaan, vond ik haar dan toch terug. Groot jolijt bij de kleine miss…. ze zal het zich beklagen denk ik want cinema zal dus eventjes niet meer op het beloningslijstje staan. D

Vrijdag bleven we nog een rustig dagje thuis want met een weekje Frankrijk voor de boeg was er nog wel wat inpakwerk!

Zaterdagochtend was het dan eindelijk zo ver! We laadden alles in de auto en vertrokken voor een ritje van 6 (7 bleek uiteindelijk) uur richting camping. Mooi weer bij aankomst maar helaas toch al iets te laat en dus al te fris om nog een duik in het zwembad te doen. Maar we installeerden ons in de kampeerwagen (die niet was wat ik er op voorhand van verwacht had helaas) en na het avondeten gingen we eens rondneuzen. Een kleine speeltuin, een groot speelveld waar je kon badmintonnen, voetballen, volleyballen en met een springkasteel, hangmatten, een minigolf, een leuk terrasje waar je een drankje, ijsje en zelfs snack kon krijgen. Dik ok.  Gaan slapen was al iets minder, de bedden in de kinderkamer waren geen volwaardige bedden maar korter en smaller. En het was echt ijskoud… vermits ik ingepakt had voor een verblijf in een comfortabele woonwagen en niet voor tenttemperaturen was het even improviseren, gelukkig had ik voor koukleum Tiemen een jogging ingepakt en daarmee en met het dikke donsdeken kon hij uiteindelijk gelukkig inslapen.

Zondag stonden we op onder een stralende zon en genoten van onze verse croissantjes buiten aan tafel. We bleven gewoon rustig op de camping, genieten van de rust, het zwembad en de vele speelmogelijkheden.

 

 

zomervakantie 2017 – week 4

Op maandag deden we nog altijd van platte rust… ik heb sinds vorige zomer chronische blaasontsteking en dat speelt momenteel weer geweldig op met de nodige pijn en ongemak. Rusten helpt dus rusten we… ondertussen wordt mijn lijstje met gelezen boeken weer wat langer. De kindjes vonden het niet erg, die zijn blij dat er tijd is om uit te slapen en te spelen met al hun speelgoed… we deden ook samen een paar gezelschapsspelletjes. Maren is kampioen… vals spelen bij spelletjes! Echt! Klein spook….

Dinsdagnamiddag gingen we op bezoek bij Leefboerderij Suskewiet! Een collega-mama zette het project onlangs op en organiseert deze zomer 2 opendeurdagen om haar levenswerk wat onder de aandacht te brengen. Mooi! We zullen er vast nog mooie namiddagen doorbrengen…

Woensdag stond een uitje gepland met de meter van Maren maar vermits onze beide dochters een beetje ziekjes waren werd dat gecanceld. In de plaats kwam er een vriendje van Tiemen spelen.

Donderdagochtend gingen we zwemmen. Althans dat was het plan… alles stond klaar, ik had opgezocht welk zwembad er open was in Gent, iedereen op een redelijk uur uit zijn bed… Tot we in het kleedhokje stonden…. euh mama waar is mijn zwembroek? Die heb ik deze ochtend bij jouw kleren klaargelegd. euh neen. euh ja….. Enfin u begrijpt dat er niet gezwommen is….. We gingen dan maar bij Dreamland een nieuwe schoolrugzak scoren en Maren iets laten kiezen van de centjes die ze voor haar lentefeest nog gekregen had. In de namiddag nieuwe zwempoging en toen was ook op zwembroekengebied alles in orde. Maren vond het geweldig! Ik hoop echt dat ze vlug kan zwemmen dit schooljaar… ze heeft geen sikkepitje schrik en (met bandjes uiteraard) komt ze verbazend goed vooruit… Plan is om zeker het eerste trimester elke week de kiné mee te laten gaan tijdens de zwemles.. dan krijgt ze echt 1/1 begeleiding en hoop ik dat ze rap vertrokken is. Na het avondeten gingen we nog eens Pokémons jagen en in de speeltuin spelen in een prachtig domein niet zo ver van ons.

Vrijdagochtend kwam onze persoonlijke sienenmaria langs. Niet verder vertellen maar ik weet eigenlijk de naam van onze poetsvrouw niet meer. Erg! Ik weet het. (wees gerust ik zeg niet euh dingske… ) In elk geval, ze heeft al onze vakantiekleren gestreken (dat bergt iets gemakkelijker op in de plooibakken waarin ik onze kleren steek voor op vakantie) en daarna heeft ze de badkamer grondig gepoetst terwijl ik de volledige beneden gekuist heb. En toen ging ze voort en sprak de gevleugelde woorden: ‘euh zeg als je tussendoor ook eens zou willen stofzuigen en zo? Dat spaart mij wat werk als ik terugkomt’. Ik ben er nog altijd over aan het nadenken. Is het een anderstalig communicatieprobleem en bedoelde ze het goed maar kwam het er verkeerd uit?? Of bedoelde ze echt dat ze vindt dat ik hier niks uitvlooi de weken dat ze niet komt…. hm.. to be continued.. In de namiddag kwam Tiemen zijn vriendje terug spelen. Eigenlijk was het de bedoeling dat Tiemen bij hem ging spelen maar mijne zoon heeft sinds deze vakantie beslist dat hij aan verregaande mamaïtis lijdt en mij navelstrenggewijs niet loslaat. Vermoeiend. En. echt. niet. leuk.

Het weekend was weer zeer rustig…. Ik ben eigenlijk gewoon blij van eens rustig thuis te zijn in een opgeruimd en proper gekuist huis.. zo zonder dat er eigenlijk iets moet gebeuren.. zalig. Zondag na de middag dachten we voor een paar uurtjes naar zee te rijden maar vlak voor Beernem hoorde ik Maren ineens zeggen ‘mama buikepijn’ en gelijk ik mij omdraaide zag ik een gulp rodekool naar buiten komen. Iek. Op de pechstrook het ergste leed proberen oplossen en aan de  afrit maar teruggekeerd. Dochter onder een dekentje in de zetel, wasmachine gevuld, auto uitgekuist…

En niet onbelangrijk: deze week startte ik ook nog eens de zindelijkheidstraining op voor Maren….. niet zo succesvol maar bon, er is een begin… wordt vervolgd..

leven met Down

Efkens een counterbericht.
Want soms heb ik het gevoel dat ik te veel waaw tijdingen de wereld instuur over het leven met mijn 7 jarige met chromosoom extra.

Ja het kind leest woordjes, ze maakt sommen, ze telt totbijna20, ze schrijft letters dat het een lieve lust is, ze gaat op scoutskamp alsof ze nooit iets anders gedaan heeft en ze praat de oren van mijn hoofd.

Maar ze is ook de 7 jarige die nog niet alleen kan fietsen. By far niet. Voor wie ik tussenoplossingen moet bedenken zodat we toch met de fiets op weg kunnen zonder dat daar veel sleur en trekwerk te pas aan komt (want dat trekt mama lichamelijk niet meer). De fietskar kan nog even dienen maar eerlijk, ik zie er als een berg tegenop telkens om die aan de fiets te hangen en er onze voortuin mee uit te laveren. Dus gebeurt dat veel te weinig. Voor alle mogelijke aanhangfietsjes heeft ze te weinig evenwicht… de wee-hoo is een oplossing maar dat is zo een gevaarte.. ik zie het al gebeuren dat die net zoals de fietskar meestal werkloos onder een zeil in de voortuin zal staan.

Ze is ook de zeven jarige die nog niet zindelijk is. Momenteel zijn we weer aan het ‘trainen’ en de moed zakt mij  in de schoenen. Ik zal wel niet genoeg geduld en uithoudingsvermogen en energie hebben maar na een kleine week ben ik het al redelijk beu eigenlijk. Waardoor ze dus bij momenten (buitenshuis) wel een pamper aanheeft. Van een 2jarige is het sociaal aanvaard dat er middenin de supermarkt een ongelukje gebeurt maar van een zevenjarig is dat al heel wat minder. (en geloof mij dat is geen plas maar een halve rivier trouwens). Ze vindt het zelf allemaal heel grappig. En na elk ongelukje bevestigt ze dat plasjes op het toilet horen en niet in de tuin/living/keuken/… om een paar  uur later een ander deel van het huis te dopen. Als er ièts is wat ze van mij met een toverstokje zouden mogen geregeld krijgen dan is het dat. Ik zou het zelfs met veel plezier inruilen voor haar rekenvaardigheden bv. momenteel… (en dan in mijn eigen tijdschrift moeten lezen dat er geen enkele reden is waarom kinderen met Down later zindelijk zouden worden, dat dat hoofdzakelijk aan de ouders ligt…. auwie.. het komt aan)

Ze is ook de koppige (ik mag dat niet zeggen want mensen met Down zijn niet koppig, ’t is iets met een blokkade) 7 jarige die élke maaltijd aan tafel eerst een kwartier omgedraaid zit te bokken en iedereen aan tafel slecht gezind maakt voor ze met het nodige gegrom en gezucht en gepuf begint te eten en dan met de grootste smile drie keer bij vraagt. En ja ik heb echt al elke manier geprobeerd om haar uit die vicieuze cirkel te halen. ’t Is alsof ze het nodig heeft om aan haar eten te kunnen beginnen. Het maakt er de etensmomenten niet ontspannener op.

Enfin, dat het niet altijd rozengeur en maneschijn is. Al denkt ze daar zelf gelukkig anders over.

 

 

zomervakantie 2017 – week 3

Op maandag vertoefden we dus nog in de Ardennen! ’s Avonds kreeg ik een geruststellend telefoontje dat Maren het heel leuk vond op kamp.

Op dinsdag trokken Tiemen, mijn broer en ik samen richting Pairi Daiza voor een dagje dieren spotten en puffen en blazen van de warmte. Zo warm! Maar wel leuk om de kleine panda eens ‘echt’ te zien, de olifanten te zien spelen in hun bad etc!

Woensdag was een rustdagje, beetje opruimen, wat boodschappen doen, samen met Tiemen naar Top Gun kijken (blijft toch goed 🙂 ) en vooral de wasberg wat onder controle krijgen. In de namiddag werd ik verwacht bij de NKO arts om eindelijk eens mijn tinitus en doofheid langs één kant te laten bekijken. Na een gesprek en wat onderzoeken kreeg ik het verontrustende nieuws dat ik wel heel erg doof ben aan één kant (65% verlies) en aan de andere kant ook beginnend (20%). Vermits noch de doc, noch ik een duidelijke oorzaak voor dat gehoorverlies konden detecteren word ik doorgestuurd voor een MRI na onze vakantie. Benieuwd. Maar ik kreeg sowieso al het ‘bemoedigende’ nieuws dat er waarschijnlijk niet zo veel aan te doen is en dat het dus vooral zal aankomen op aanpassing van mijn werkplek (waar ik er het meeste last van heb, allé beter gezegd waar mijn collega’s er het meeste last van hebben). Daarna ging ik met Tiemen even de stad in op zoek naar een kadootje en voor nog wat extra snoepjes voor in wat snoepzakjes voor het feestje van vrijdag.

Donderdag feestdag! Want ik mocht de kleine meid terug gaan ophalen op het scoutskamp! Ze was zichtbaar blij om ons terug te zien en na nog een dikke knuffel met alle scoutsleiders vertrokken we richting Brugge om mijn jongste metekindje te gaan oppikken voor een logeerpartij. Thuisgekomen leegde ik de kampvalies, speelden de kindjes mooi samen en maakten we er voor de rest een rustig dagje van.

Donderdag lag ook de nieuwe Goed Gevoel in de winkel en dat is geen wereldnieuws behalve als je er zelf instaat natuurlijk. Check pagina 17!

Vrijdag trokken we richting Ninove. In ons bammekesgroepje was er nog een 7jarige die dit jaar haar communie deed en we hadden het plan opgevat om voor de 2 feestvarkens samen een klein feestje te geven voor ons bendeke. We gingen een paar uur voor iedereen verwacht werd naar ginder om te helpen met alles klaar te maken en maakten er een hele leuke namiddag van. We kennen elkaar ondertussen zo een 10-11 jaar en het is altijd een plezant weerzien, zelfs al tateren we dagelijks ook wel in ons facebookgroepje. De kindjes amuseerden zich ook goed en na een poging tot groepsfoto vertrokken we rond 18 uur ginder terug. Ik stopte even bij Eva vertelt om een zeteltje af te zetten dat ze voor Flavieke van mij over gekocht had en gingen toen richting huis… met drie dodelijk vermoeide en dus lastige kindjes op de achterbank. Gelukkig waren er frietjes toen we thuiskwamen en na een verkwikkend badje/douche vonden ze toch wat hun tweede adem.

Zaterdagochtend deed ik verder met de was en de 2 dametjes sliepen uit tot 9 uur. Na een rustig uitgebreid ontbijt gingen de 2 dametjes in de zandbak spelen en deed ik tegen de middag Emmeke terug naar huis. In de namiddag ging ik nog maar eens naar het containerpark met een lading groen uit de tuin en deed ik de boodschappen voor een paar dagen want de komende dagen is het hier van pyamadag en platte rust!

Zondag deden we dus niks.

Roadtrip Ardennen

Van zodra ik wist dat Maren meeging op scoutskamp begon ik na te denken hoe ik die dagen met Tiemen best kon invullen. Hij vindt wat quality time met mama altijd heel leuk én hij had al een paar keer gezegd dat hij graag eens naar de Ardennen wou, dus de keuze was vlug gemaakt. Via booking.com vond ik een b&b, ik snuisterde wat toeristische sites af op zoek naar mooie plekjes of bezienswaardigheden in de Ardennen en vorige zondag vertrokken we. Met enige vertraging weliswaar want mijn auto besloot even tegendraads te doen en 500 km rijden met een oranje knipperlichtje op mijn dashboard zag ik toch niet echt zitten. Gelukkig vond ik vlug een handige harry die het euvel nakeek en meteen verhielp.

Rond de middag vertrokken we dus, eerste stop: Dinant. We keken wat rond bovenop de Citadel en besloten toen naar beneden te gaan met de Télephérique… ik ben geen echte fan van zo toestanden maar sinds ik de lift van de Eifeltoren vorig jaar getrotseerd heb kan ik veel aan :-). We kwamen vlot beneden en in ons combinatieticket zat ook een boottocht op de Maas. We besloten die eerst te doen en daarna wat rond te kijken en een terrasje te doen. Het was prachtig week en een leuk tochtje op het water. We slenterden na de boottocht nog wat door de kleine straatjes en bewonderden de vele mooi versierde saxofoons overal in de stad (Dinant is de geboortestad van Adolphe Sax). Tegen 16.00 uur gingen we weer naar boven op de citadel (niet met de trappen zoals Tiemen voorstelde, dat zag mama echt niet zitten 400 trappen steil omhoog!) en installeerde ik me met een boek op het terras en ging Tiemen wat spelen in de leuke speeltuin.

Vermits ik aan de eigenaar van de b&b had laten weten dat we tussen 18 en 19 u gingen inchecken én we nog ergens moesten avond eten vertrokken we om 17.00 uur. Na een ritje van 50 km en een stop in een frietkot kwamen we aan bij b&b Chez Tante Alice . We werden hartelijk verwelkomd, kregen een rondleiding en konden dan onze kamer verkennen. Waaw! Een hele ruime, mooi ingerichte kamer, superluxe badkamer…. Heel fijn! We gingen nog even een wandeling maken in de mooie tuin en een eindje langs de ourthe die vlak naast het huis liep en settelden ons dan in de kamer. Tiemen met mijn telefoon en ik met mijn boek. We waren moe van de vele kilometers rijden en stappen dus het licht ging vroeg uit. De volgende ochtend kregen we een heel lekker ontbijt voorgeschoteld en vroeg ik wat tips aan de eigenaar voor onze dag. Ze gaf Durbuy en Wéris als tip maar ook Parc Chlorophylle… Tiemen zou dat heel leuk vinden zei ze. Dus besloten we dat als voormiddag activiteit te doen!

Na een half uurtje slalommen tussen de bomen en alsmaar hoger en hoger eindigen, kwamen we aan bij Parc Chlorophylle. We wandelden een uurtje en eindigden in de reuze leuke speeltuin. Tiemen kon zijn hartje ophalen en ravotte met de andere kinderen terwijl ik mijn beste Frans oppoetste en een praatje deed met enkele andere mama’s die even genoten van de rust.

We bleven er ook nog lunchen en vertrokken daarna richting Durbuy. Ik had de zoon beloofd dat hij daar een uurtje Pokémon Go mocht spelen als hij daarna met mij een ‘deftig’ ijsje ging eten op een terras. Faire deal niet waar? Zo geschiedde! Eerlijk, Durbuy viel me tegen….. vooral parking & brasseries….. veel meer viel er precies niet te beleven…. Rond 16.00 uur vertrokken we terug richting Gent.. met wat wegwerkzaamheden en bijhorende file was het dik 19.00 uur als we terug thuis kwamen. Moe maar voldaan… een leuk uitstapje in eigen land!

zomervakantie 2017 – week 2

Op maandag ging Tiemen een dagje mee met mij naar kantoor. Hij vroeg al lang om mijn bureau eens te mogen zien en vermits we daar toch wat in vakantiemodus zijn en er niet veel collega’s waren nam ik m een dagje mee. Hij kreeg prompt wat taakjes van een paar mensen en was een ganse dag zoet met prospectiemapjes samenstellen, sponsormateriaal in doosjes stoppen en meelopen met mama.

Dinsdagochtend bracht ik Tiemen naar Brugge om te gaan spelen bij vriendjes. Ik werkte zelf goed door zodat ik tegen 17.00 uur richting Diksmuide kon vertrekken om Maren af te gaan halen. Ze had zich goed geamuseerd en ze had zowaar vriendschap gesloten met de hond des huizes! ‘Zotte hond Kito’ was ineens grote vriend en dat is een verbetering van 200% want ervoor was ze daar echt doodsbang van… (en de dagen na de logeerpartij merkte ik ook bij andere honden dat ze veel rustiger was! missie geslaagd dus, dikke merci S!!) Op de terugweg gingen we nog vlug Tiemen oppikken in Brugge en terug huiswaarts.

 

Woensdag was een rustdagje, ik ruimde wat op en in de namiddag gingen we naar de cinema, naar de nieuwe ‘Verschrikkelijk Ikke’ kijken. 2 grote Minion fans hier dus een geslaagde namiddag.

donderdag en vrijdag gingen de kinderen naar de vakantie opvang op school… beetje tegen de goesting maar bon, nood breekt wet. Gelukkig waren er voor allebei ook klasvriendjes aanwezig dus het viel al bij al nog mee. Vrijdagnamiddag klapte ik mijn laptop dicht voor 4.5 week vakantie!!

Zaterdag was dan de dag aangebroken waar ik niet erg naar uit keek… Maren vertrok voor de aller eerste keer op scoutskamp met de Akabe scouts waar ze sinds een paar maand lid van is. We mochten ze zelf gaan afzetten op de kampplaats in Zedelgem. Zelf zag ze het vollédig zitten, dol enthousiast holde ze naar de leiding… na een rondleiding in het gebouw moesten we afscheid nemen voor 6 dagen en ow boy.. hoe zeer ik ook probeerde om niet te beginnen huilen, dikke fail dus… ocharme mijn kleine meid die plots maar heel sip keek toen ze de tranen van mama zag. Ik heb me – na nog een dikke knuffel – flink omgedraaid en heb niet meer achterom gekeken… Tiemen was ondertussen ook aan het wenen… pfff… Enfin, onderweg terug naar huis hebben we afgesproken dat we zus mochten missen maar dat we er samen wel een paar fijne dagen van gingen maken. En dat deden we. Zaterdag in de late namiddag gingen we even naar de Gentse feesten, eerst eens piepen bij de misviering die opgeluisterd werd door het gospelkoor van een oude schoolvriendin van me en daarna naar de kermis op de Vrijdagsmarkt… en dan terug naar huis.. al die drukte, echt mijn ding niet en gelukkig heeft Tiemen op dat gebied mijn genen geërfd.

 

Zondag vertrokken we voor een tweedaagse roadtrip door de Ardennen, een gebied van België waar Tiemen nog niet geweest was. Maar daarover meer in een aparte blog!