Ik begin een volleerde ziekenhuisbewoner te worden onderhand. En ik begin de tips and tricks te kennen dus. Aan welke verpleegster mag ik dit of dat vragen zonder lang gezicht terug te krijgen (aan bijna alle gelukkig :-)),welke poetsvrouw vindt het niet erg om 5 min. bij Maren te blijven terwijl ik naar de cafetaria hol om food & drinks (euh ze vechten net niet om efkens te mogen oppassen ;-)). Op hoeveel streepkes staat de centrale verwarming juist goed dat Maren in haar ziekenhuishemdje niet uitdroogt vd warmte maar ook geen dubbele longontsteking krijgt van de koude.
Ik moet zeggen ik ben superkontent hier van de verzorging, de aandacht, de omkadering. Het moet gezegd zijn dat we hier bijna alleen liggen momenteel (20 vd 60 bedden zijn bezet) dus dat we ook luxebediening krijgen natuurlijk. Maar ook toen het hier vorige week véél drukker was heb ik geen moment gedacht ‘hm’. Altijd tijd voor een babbel, altijd aandacht genoeg voor Maren.
Maar dan…. de medische omkadering. Onze eigen KA is een schatje. Ze kan er niet aan doen natuurlijk dat ze slechts 1 uur slaap nodig heeft (volgens de verpleging toch :-)) en dus ’s morgens om 7 uur al vrolijk ‘alle eendjes..;’ staat te zingen aan het bed van mijn dochter. En vermits ik hier niet slaap en pas toekom rond 8 uur zie ik onze eigen KA dus nooit. Gelukkig loopt er hier een assistente de ganse dag rond die me dan wel komt briefen. Vannacht blijf ik hier dus express slapen enkel en alleen om morgenochtend (D-Day!) de KA te zien.
Dit weekend is er een andere KA van wacht. En moest ik u willen vertellen hoe zijn naam is, ik zou het niet kunnen want meneer doktoor vertikt het om zich even voor te stellen. Kijk, daar ben ik dus hyperallergisch aan. En dat is dus niet de eerste keer hé… ook in andere ziekenhuizen al dikwijls meegemaakt. Er komt een witte jas aan je bed staan die zomaar ongevraagd je begint te onderzoeken (en na een bevalling bv zijn dat toch al eens onderzoekjes die wat verlegenheid met zich mee durven brengen).
Is dat nu zo moeilijk vraag ik me dan af. Wordt dat niet aangeleerd op de doktorenschool.. elementaire beleefdheid? ‘Goeiemiddag, ik ben Dr. ….., ik ben …..arts en ik kom eens kijken hoe het hier gaat’. Méér moet dat echt niet zijn. Maar minder ook niet! ik ben echt niks met die mompelende, oogseinende witte jas die net de deur van onze ziekenhuiskamer achter zich dichttrok. Blijkbaar wou het seinen zeggen dat Maren neusdruppels moet krijgen. Aaaahhhh! Dat zoiets topsecret moet blijven voor de mama, dàt begrijp ik ja. #roloog#
Dus voorstel voor een nieuw vak op de doktorenschool: elementaire beleefdheid. En communicatietechnieken misschiens ook. Ik versta Nederlands, ik spreek helaas geen seinoogs. #dubbel roloog#
durvendromendenkendoen 